Het afscheid

Lieve lezers,

Twaalf dagen geleden heb ik mijn eerste verslag uitgebracht over mijn nieuwe avontuur in Parijs. Ondertussen is er al weer veel gebeurt dus tijd voor een up-date.

De afgelopen tijd heeft voor mij vooral in het teken gestaan van afscheid nemen. Ik heb geprobeerd iedereen nog zo veel mogelijk te zien en daarnaast het normale leven door te laten gaan. Lekker druk dus. Ik heb onder andere een afscheidsfeestje gehouden en een gezellig etentje met de huisgenoten, (oud-huisgenoten ondertussen) gehad. Verder heb ik ook mijn beste vriendinnen mee genomen naar het Limburgse land om te komen proeven van de Vasteloavendj. Ik heb er van genoten iedereen zoveel te zien de laatste paar dagen, ik geloof dat ik nog nooit zo'n druk sociaal leven heb gehad dan de afgelopen tijd. Dit zal wel een heel groot contrast vormen met mijn leven in Parijs, maar hopelijk maak ik ook daar nieuwe vrienden. Dit betekent niet dat ik mijn vrienden in Nederland ga vergeten!

Maar behalve dat ik bezig ben geweest met afscheid nemen, ben ik ook druk bezig geweest met me voor te bereiden op Parijs. Ik ben afgelopen donderdag en vrijdag met mijn ouders naar Frankrijk gegaan, met de auto, om alvast wat spullen te brengen. Dit bleek toch iets meer te zijn dan gedacht, maar gelukkig hebben ze een grote auto. We zijn donderdagochtend op weg gegaan naar Parijs en daar halverwege de middag aangekomen. Het Parijse verkeer was toch wel een schok, het gaat een hele tijd duren voordat ik hier zelf zou durven rijden. Gelukkig is het OV hier prima geregeld, en is een auto voorlopig dus ook helemaal niet nodig. Na aankomst zijn we eerst opzoek gegaan naar het appartement waar ik tijdelijk in woon. Dit bleek nog een hele opgave, want de Fransen doen niet aan toevoegingen bij een huisnummer, het hele gebouw heeft het zelfde huisnummer. Het vinden van de juiste voordeur is simpel, maar daarna moet je op zoek naar het juiste appartement. Hier leek geen logica in te zitten, maar gelukkig had ik een goede beschrijving gekregen. De sleutel paste en de deur opende zich.

Achter de deur bevond zich mijn huisje voor de komende tijd. Het ziet er prima uit, alleen misschien wat oud. Maar alle benodigde spullen zijn aanwezig, hier kan ik wel een tijdje overleven. We zijn eerste begonnen met wat spullen uit pakken en even rusten na de reis. Toen we bij gekomen waren zijn we op zoek gegaan naar een restaurantje. Dit bleek niet zo moeilijk want in Montparnasse (de buurt waar ik zit) zijn heel veel eettentjes. We waren een beetje vroeg, zeker voor Franse begrippen, maar hebben wel lekker gegeten. De keuze viel niet op de Franse keuken, maar op hamburgers, die doen het altijd goed.

Daarna was het tijd voor een kijkavond in een ander appartement. Dat liep helaas op een teleurstelling uit, want ik ben niet uitgekozen. Maar ik heb hier wel al een collegaatje ontmoet, dus het was niet helemaal voor niets. Morgen zie ik dus hopelijk tenminste één bekend gezicht. Na dit tripje door de stad (rijden gaat echt heel langzaam en het is druk) vonden we het toch wat laat om nog te gaan wandelen. Daarom zijn we dus maar met Franse koekjes en een fles wijn "thuis" op de bank gaan zitten. Op de terugweg hebben we wel nog een tussenstop gemaakt om crêpes te eten, want dat hoort er wel een beetje bij. 's Avonds zijn we vroeg onder de wol gekropen. Nou ja, mijn ouders dan, want zij kregen het bed. Ik mocht mijn nieuwe appartement in wijden door op een matje op de grond te gaan slapen. Niet geheel nieuw trouwens, want in Nijmegen heb ik de laatste nachten ook op het matje doorgebracht omdat mijn bed al weg was. Het was toch even wennen om in deze grote stad te slapen waar altijd geluid is en auto's langs komen. De grond lijkt te trillen als er een metro voorbij rijdt (ik weet nog niet of dit verbeelding is of realiteit).

De volgende ochtend waren we alweer vroeg uit de veren om toch nog iets van Parijs te kunnen zien. Op het programma stond de Eiffeltoren. Hier zijn we op het zicht naar toe gelopen, wat best wel goed te doen is. We hebben een kleine omweg gemaakt om het Hôtel des Invalides te zien, omdat we het gouden dak zo mooi vonden. We hebben de Eiffeltoren bewonderd en zijn er van alle kanten omheen gelopen. Vervolgens hebben we ons weer naar Montparnasse begeven door zo recht mogelijk naar de Tour Montparnasse te lopen, makkelijke te vinden want het is het op-één-na-hoogste gebouw van Parijs. Hier hebben we weer een lekker eettentje gezocht voor een uitgebreide lunch, geheel volgens Frans gebruik. Na wat zoeken werd het hetzelfde restaurant als de dag ervoor. Hier heb ik genoten van quiche en een citroentaartje. Jammie! Nadat we ons buikje vol hadden gegeten zijn we weer op weg gegaan naar Nederland, waar we in de avond aankwamen.

In het weekend was het echt tijd voor het laatste afscheid. Iedereen heeft lieve woorden voor mij achtergelaten in mijn boekje en we hebben nog een laatste keer samen kunnen lachen. Ik hoop natuurlijk dat ik iedereen weer snel zie.

Vanochtend ben ik met mama en oma naar Maastricht gegaan om van daar zelf met de trein naar Parijs door te reizen. Hier ben ik ondertussen veilig aangekomen en al helemaal geïnstalleerd. Het afscheid vandaag vond ik moeilijk en ik heb dan ook wel een traantje gelaten. Gelukkig liggen er wel nog genoeg leuke dingen in het verschiet om mij bezig te houden. Zoals mijn eerste werkdag morgen, waar ik zowel heel veel zin in heb als ook zenuwachtig voor ben. Ga ik het wel kunnen vinden met de metro? Wat moet ik allemaal meenemen? Wat verwachten ze dat ik ga doen? Morgen weet ik vast meer, maar voor nu houdt het mijn gedachten bezig.

Gr's Pauline